Het ecomodernisme is een stroming in het debat over duurzaamheid. Ecomodernisten onderscheiden zich binnen de milieubeweging door hun krachtige waardering voor toegepaste kennis en technologie. Zij verwelkomen verdere modernisering en zijn ervan overtuigd dat deze zal leiden tot sterke vooruitgang, ook op het terrein van duurzaamheid. Verdere economische groei wordt niet als een probleem gezien, maar juist als noodzaak voor het oplossen van de armoedeproblematiek in de wereld. Ecomodernisten – ook wel ecopragmatici genoemd – erkennen de bestaande milieuproblemen wel, maar geloven in de mogelijkheid om deze in de toekomst met behulp van menselijke inventiviteit te verminderen. Zij verwachten op korte termijn nog vele technologische innovaties die zullen bijdragen aan een nieuwe, duurzame economie. Denk dan aan kernenergie, aquacultuur, ontzilting, intensieve landbouw (met behulp van genetisch gemodificeerde gewassen) en verstedelijking. Zo verkleint de trek naar de stad de menselijke druk op het milieu en creëert zo meer ruimte voor niet-menselijke soorten.
Het boek is deels een Nederlandse vertaling van het Ecomodernistisch manifest uit 2015, een initiatief van het Amerikaanse Breakthrough Institute. Aangevuld met een pleidooi van voornamelijk Nederlandse (wetenschaps)journalisten.
Sinds 2017 werkt hij enkele dagen per week als coördinator van het Platform Stad en Wijk. Een samenwerkingsverband van lectoraten van diverse hogescholen die zich door middel van praktijkgericht onderzoek bezighouden met maatschappelijke vraagstukken in stad en wijk.
Daarnaast werkt hij enkele dagen per week als kennismakelaar in Delft voor de gemeente, de Haagse Hogeschool, hogeschool Inholland en de TU Delft. Daar coördineert hij onder andere het opzetten en begeleiden van praktijkgericht onderzoek door studenten. Veelal in samenwerking met maatschappelijke partijen én wijkbewoners. Om zo onderzoek, beleid, onderwijs en praktijk met elkaar te verbinden en meer gebruik te maken van elkaars kennis en expertise.
Tevens doet hij onderzoek naar de openbare ruimte en dan met name naar de manier waarop kinderen deze ruimte gebruiken om buiten te spelen.
In het verleden was hij werkzaam als onderzoeker bij Onderzoeksinstituut OTB (TU Delft), als adviseur bij KEI kenniscentrum stedelijke vernieuwing, als sociaal projectleider in de Haagse Schilderswijk en als senior beleidsmedewerker en teamleider bij woningcorporatie Haag Wonen.
In zijn vrije tijd schrijft hij in diverse media en op zijn blog Stadslente over de relatie tussen de geplande en geleefde stad. Met daarbij speciale aandacht voor de manier waarop mensen de openbare ruimte gebruiken. Ook is hij redacteur bij Rooilijn waar hij de rubriek 'recensies en signalementen' en 'columns' coördineert.
0 reacties