Ruimtelijke ordening, in de zin van beheersing van landgebruik, komt in de meeste delen van de wereld voor. Mensen passen de landschappen die ze bewonen aan en dat vergt enige van vorm van onderlinge afstemming en daarmee een plan. De manier waarop deze planning plaatsvindt, verschilt echter sterk in tijd en ruimte. Planologen zijn altijd geïntrigeerd geweest door de overeenkomsten en verschillen tussen die diverse benaderingen van landinrichting. In tegenstelling tot andere disciplines heeft dit echter niet tot systematische vergelijkende overzichten geleid. Gezien de enorme verschillen binnen en tussen landen – als gevolg van een andere politieke, culturele en institutionele context – is dit niet vreemd. Toch valt er veel te leren als er op één land wordt ingezoomd. Dit boek beschrijft het Nederlandse planningsysteem en laat zien dat er daarbinnen verschillende benaderingen bestaan. Tevens wordt aan de hand van niet-Nederlandse voorbeelden geïllustreerd hoe soortgelijke objecten van planning in het buitenland ook bepaalde planningsculturen opleveren.
Gerben doet onderzoek naar het gebruik van de openbare ruimte, waaronder de manier waarop kinderen deze gebruiken en ervaren. Dit doet hij bij het lectoraat 'Gezonde leefstijl in een stimulerende omgeving' van De Haagse Hogeschool.
In het verleden was hij werkzaam als onderzoeker bij Onderzoeksinstituut OTB (TU Delft), als adviseur bij KEI kenniscentrum stedelijke vernieuwing, als coördinator van Platform Stad en Wijk en als sociaal projectleider in de Haagse Schilderswijk, en als senior beleidsmedewerker en teamleider bij woningcorporatie Haag Wonen.
In zijn vrije tijd schrijft hij in diverse media en op zijn blog Stadslente over de relatie tussen de geplande en geleefde stad. Met daarbij speciale aandacht voor de manier waarop mensen de openbare ruimte gebruiken. Ook is hij redacteur bij Rooilijn waar hij meerdere jaren de rubrieken 'recensies en signalementen' en 'columns' coördineerde.
0 reacties