Wij ervaren in Nederland de opeenstapeling van crises als iets wat we voor het eerst meemaken. Waarschijnlijk is dat ook het geval, voor de generaties van nu. De naoorlogse groei in ons land kenmerkte zich door eindeloos optimisme en het idee dat de samenleving maakbaar was. Wat we niet door hadden, is dat veel maakbaar is in een groeiscenario. Dat is nu voorgoed voorbij. Er zullen altijd sceptici blijven die dit niet willen geloven, maar de verantwoordelijkheid ligt bij ons allen om anders te gaan leven. Omwille van het klimaat, de leefbaarheid en onze gezondheid.
De bouw- en vastgoedwereld is hier niet goed in. We staren als een hert in de koplampen, bevriezen en roepen ‘het kan niet’. Maar dat is niet het goede antwoord, het antwoord is ‘wij kunnen het niet’ of in het meest optimistische geval ‘wij kunnen het nog niet’. Hoe gaan we ervoor zorgen dat wij het wel kunnen? Naar mijn mening zijn er twee zaken te noemen die ons daarbij kunnen helpen: opleiden en ontmoeten. Ik zet mij al meer dan 20 jaar in voor educatie waarvan de laatste 10 jaar voor NRP Academie. Een opleiding is iets anders dan een cursus of informatie halen uit boeken of het internet. Het gaat over kennismaken, kennis delen en kennis ontwikkelen. De ander leren kennen, van de ander willen leren en samen met de anderen werken aan nieuwe oplossingen. Een opleiding biedt je een veilige omgeving om dit te proberen en te oefenen. Daar is tijd, een inspirerende omgeving, nieuwsgierigheid en de wil om te veranderen voor nodig. Er gebeurt iets bijzonders als je met een groep mensen, redelijk divers van achtergrond en ervaring, hieraan werkt en merkt dat je niet alleen voor de opgave staat. Dat anderen dat ook ervaren en dat je er samen beter aan kunt werken.
Zo kom ik ook bij ontmoeten. Nu de coronabeperkingen achter ons liggen, ervaar ik des te meer de waarde van echt elkaar ontmoeten. Als je dat doet rondom een thema met inspirerende sprekers dan stap je even uit de wereld van alledag. Dat heb ik ervaren bij de bijeenkomst Food for thought, georganiseerd door Juli Ontwerp, Syntrus Achmea en Blauwhoed op 3 november jl. Het thema van de avond: geluk en gezondheid. Deze partijen hebben ervaren dat je met de ander makkelijker uit het ritme van ‘zo doen wij het altijd’ kunt stappen om dergelijke thema’s een plek te geven in projecten. Zij hadden een bont gezelschap uitgenodigd en twee pakkende sprekers om je op andere gedachten te brengen en je bewust te maken wat je onvoldoende aandacht geeft. Joren van Dijk, omgevingspsycholoog, vertelt dat hij bij een bouwer aan tafel zit bij een project om te zorgen dat de eindgebruiker voldoende in beeld blijft. Interessant om te horen maar tegelijkertijd schandalig dat wij in het vak zo weinig van de omgevingspsychologie en onze klanten weten, dat dit nodig is. Wij moeten gaan leren van de omgevingspsychologie om plekken te maken waar mensen gelukkiger en gezonder kunnen worden. Dat levert ons veel toegevoegde waarde op, zowel geestelijk, sociaal als financieel. Justien Marseille, futurist, vraagt ons om verder te kijken dan vandaag en morgen. Ongelijkheid zullen we moeten respecteren en de verschillen tussen mensen moeten we vieren, niet proberen weg te poetsen.
De gasten gingen met elkaar in gesprek, al etend en in wisselende tafelschikkingen. De avond eindigde met de vraag: en wat ga je morgen anders doen? Een van de antwoorden was: ‘ik sta dus niet alleen in mijn wens om dingen anders te doen, dat heb ik vanavond gemerkt. Dat geeft mij de moed om door te zetten en de ander te vragen me daarbij te helpen’. Dit gun ik jullie allemaal, zodat we tijdig uit de koplampen springen voor een gelukkiger en gezonder leven.
Erna heeft meer dan 30 jaar ervaring opgedaan bij projectmanagementbureaus, een corporatie en projectontwikkelaars in het speelveld van de stedelijke vernieuwing. Gedurende deze periode zijn haar werkzaamheden in de projecten verschoven van bouw- en projectmanagement naar projectontwikkeling, gebiedsontwikkeling, proces-, valuemanagement en onderwijs. Sinds 2002 heeft ze haar eigen adviesbureau in stedelijke ontwikkeling, Cob-Web.
Haar werkwijze omschrijft ze ook wel als het spinnen van een web. Ragfijne verbindingen leggen tussen de stakeholders, inhoudelijke verbindingen tussen verschillende disciplines. En net als de draad van het web, vraagt dat om een natuurlijke combinatie van kracht en flexibiliteit, bestand tegen de vele invloeden van buitenaf. Met die lijnen bouwt ze aan netwerken en langs die lijnen wordt er gewerkt aan kennis maken, kennis delen en kennis ontwikkelen.
0 reacties